Czy bezdech senny jest niebezpieczny?

Bezdech senny często mylnie lekceważony jest przez pacjentów, a także lekarzy, gdyż objawia się, jako “zwyczajne” chrapanie. Bezdech senny, definiowany jest, jako choroba charakteryzująca się wielokrotnymi, powtarzającymi się epizodami zatrzymania lub znacznego ograniczenia przepływu powietrza przez drogi oddechowe na poziomie gardła przy wzmożonej pracy mięśni oddechowych. Epizod bezdechu lub spłycenia oddychania musi trwać dłużej niż 10 sekund. 

para w sypialni

Przyczyny i leczenie bezdechu sennego

Oprócz wspomnianego wcześniej chrapania, do objawów zalicza się ból głowy o poranku oraz zmęczenie. Charakterystyczny jest także niespokojny sen lub częste budzenie się w nocy i gwałtowne wciąganie powietrza ustami. W permanentnym bezdechu sennym organizm nie ma szans na wypoczynek, gdyż do jego płuc nie jest dostarczana odpowiednia ilość powietrza. Co więcej, śmiało, można stwierdzić, że jest on przez to stale podduszony i niedotleniony. Wobec tego stwierdzenie, że bezdech senny jest niebezpieczny, jak najbardziej jest na miejscu.

Do najczęstszych przyczyn bezdechu sennego zalicza się polipy, skrzywioną przegrodę nosową, przerośniętą na skutek przewlekłego stanu zapalnego infekcji tkankę miękką, nieprawidłową budowę szczęki i żuchwy, zbyt zamknięty zgryz oraz zbyt rozbudowane mięśnie podniebienia. Dodatkowo jako przyczyny bezdechu można wyróżnić zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej organizmu, otyłość, picie alkoholu, objadanie się, palenie papierosów. Bezdech senny może być więc dwojakiej natury - ciało chce oddychać lecz napotyka przeszkody, lub chcąc się odtruć - odmawia oddychania. Dlatego leczenie bezdechu powinno rozpocząć się przede wszystkim od zmiany trybu życia. Kolejny krok to aparaty dentystyczne, które skutecznie powiększają przestrzeń nosa i gardła.

W ramach leczenia bezdechu sennego metodą zmiany stylu życia powinno pamiętać się o zredukowaniu masy ciała, przyjmowaniu korzystnej pozycji w czasie snu, unikaniu alkoholu i leków uspokajających, a także leczeniu chorób współistniejących.